Izbica

Zajednička komanda za Kosovo i Metohiju izdala je 22. marta 1999. godine naređenje za uništavanje ŠTS u reonu Drenice. U ovoj operaciji pored 37. mtbr učestvovala je i 125. mtbr VJ, ali i sedam četa Posebnih jedinica policije.

Ljubiša Diković, komandant 37. mtbr je 27. marta 1999. godine izvestio Komandu Prištinskog koprusa da njegova jedinica postupa po naređenju, kao i da albanski teroristi otvaraju vatru na njegovu jedinicu iz pravca Izbice.

Sutradan, 28. marta kada su ubijeni muški meštani Izbice, Diković je izvestio Prištinski korpus da nastavlja sa akcijom uništavanja ŠTS u Drenici.

Liri Loshi, svedok u MKSJ je u svojoj izjavi naveo da je od meštanki Izbice saznao da su srpske snage ubile muškarce, dok su njima i deci naredili da odu u pravcu sela Kladernica i Tušilje. Loshi je istog dana - 28. marta 1999. godine stigao u Izbicu gde je fotografisao ubijene, ali i snimio mesto stradanja i pokopavanje ubijenih.

Inspektori odeljenja kriminalističke policije Kosovske Mitrovice izvršili su 2. juna 1999. godine ekshumaciju ubijenih u Izbici.

Specijalista sudske medicine Vojno-medicinske Akademije, dr Gordana Tomašević je uzjavi MKSJ navela da je ona obavila veštačenje leševa koji su ekshumirani u Izbici.

Nakon obavljenog veštačenja specijalisti VMA su u izveštaju naveli da je većina ubijenih imala povrede u predelu glave koje su nastale ispaljenim projektilom iz ručnog vatrenog oružja.

I u sudsko-medicinskoj analizi izveštaja o forenzičkim istraživanjima na Kosovu je navedeno da su povrede ubijenih u Izbici nastale vatrenim oružjem.

Ljubiša Diković je u svom svedočenju pred MKSJ negirao da je ikada sa svojom jedinicom ušao u Izbicu. Međutim, kasnije je ipak naveo da su u samoj Izbici "prekidali dejstva, izvodili ljude", i dodao je da se tada ispred njega nalazila neka jedinica MUP-a. Kasnije je ponovo potvrdio taj kontakt sa civilima rekavši da je zaustavio akciju zato što su snage naišle na civile na području Izbice i da je zbog toga krenuo natrag prema Srbici.

Dana 27.03.1999. godine, snage VJ granatirale su selo Izbica. Najmanje 4.500 meštana i raseljenih lica potražilo je utočište na jednoj poljani na rubnom delu sela. Dana 28. 03.1999. godine, pripadnici PJP opkolilili su seljane, a zatim im prišli tražeći novac. Prema iskazima trojice očevidaca, koje je MKSJ prihvatilo kao verodostojne, nakon što je ljudima oduzet novac, policajci su odvojili muškarce od žena i dece. Nakon prebrojavanja izdvojenih muškaraca, uglavnom starijih, pripadnici PJP su ih podelili u dve grupe. U manjoj grupi je bilo 33 muškarca, dok ih je u većoj grupi bilo oko 70. Prva grupa je u pratnji jednog policajca odvedena do jednog kanala, na 200 metara od poljane. Muškarce su postrojili u vrstu, licem okrenutim prema šumi, udaljenoj samo nekoliko metara. Pripadnici PJP-a su otvorili vatru na postrojene albanske muškarce. Streljanje su preživela trojica muškaraca. Druga grupa muškaraca odvedena je 500 metara uzbrdo od pomenute poljane. Grupu je pratilo oko 30 pripadnika PJP. Jedan od preživelih muškaraca, koji se nalazio u sredini grupe, čim je počela pucnjava, srušio se na zemlju, a jedan njegov rođak je pao preko njega. Nakon prestanka pucnjave preživeli muškarac, koji nije bio ranjen, ležao je mirno 20 do 30 minuta i za to vreme video kako policajci pale kuće u Izbici. Takođe je video kada su ubijena dva starca i dve starice, zato što nisu mogli da hodaju. Jedna od njih bila je sedamdesetogodišnja starica Zoje Osmani, koja je pronađena izgorela u prikolici traktora. Ubijeni muškarci bili su uglavnom stariji ljudi, prosečne životne dobi između 60 i 70 godina. Pripadnici OVK su tela ubijenih pokopali u 127 grobova, u neposrednoj blizini poljane gde su se rasljeni ljudi okupili pre dolaska srpskih snaga. Po povratku u Izbicu/Izbicë, seljani nisu pronašli ni grobove ni tela. Snage VJ/MUP premestile su tela pre ulaska NATO snaga na Kosovo. Većina tela je premeštena na groblje u Kosovskoj Mitrovici, dok je izvestan broj prebačen u Srbiju i pokopan u tajne grobnice, na policijskom terenu u Petrovom Selu.